با خود گفتم اگر این بار ببینمش دست او را می گیرم ، خیلی محکم می گیرم و نمی گذارم که برود . او باید

 برای همیشه  بماند . دستی را گرفتم، اما این دست کیست که خیلی سرده ؟ من دست در دست تنهایی

 دادم . آن دست رهایم نمی کند

هی فلانی!
دیگر هوای برگرداندنت را ندارم…
 هرجا که دلت میخواهد برو…
 فقط آرزو میکنم
 وقتی دوباره هوای من به سرت زد، آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت، باز هم آرام نگیری…
 و اما من…
 بر نمیگردم که هیچ!
 عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم،
 که نتوانی لم دهی روی مبل های راحتی،با خاطراتم قدم بزنی!

(چون قشگ بود نوشتم تو به دل نگیر عشقم)

همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد،

دستهایی بود که دستهای سردم را گرم میکرد

همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد،

چشمهایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد

همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد ،

احساسی بود که مرا درک میکرد

حالا من و مانده ام یک دنیای پوچ ،

نه صداییست که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند

تـــو را دوست میدارم . . .
چه فـرق مى کند که چـــــــــــــــرا ! ؟
یــــــــــــا از چــــــــــــه وقـت!
یـا چطـور شـد که . . . !
چه فـــــــــــــــرق میکـند ؟!
وقتى تــو بـایـد بــــــــــــــاور کنـى . . . که نمـى کـــــــــنى ( ! )
و من بــایـد فـرامـــــــــوش کــنم . . . کـه نمـــــى کـــــنم ( ! )

ز تلخی سکوتت من چه بگویم / همان بهتر که از غم ها نگویم

تو کاری کرده ای با بی وفایی / دگر از عشق خود با کَس نگویم . . .

میان آمدن و رفتن مانده ام

بی تو، نه پای رفتنی است و نه

حوصله ی برای ماندن . . .

فاصله‌ی زمین تا آسمان را

آسمان پُر می‌کند

فاصله‌ی من تا تو را، تو  . . .

من شکستم تا تو را عاشق کنم / بعد من باران فقط آب است و بس
هر که بعد از من سراغت را گرفت / زشت یا زیبا فقط خواب است و بس . . .

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

مثل آرامش بعد از یک غم ، مثل پیدا شدن یک لبخند

مثل بوی نم بعد از باران ، در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

من به آن محتاجم !

دل آرام را بی تاب میکنی ، دل بی تاب را آرام

آخرش نگفتی:

تو ، دردی یا درمان ؟

این بار که آمدی

دستانت را روی قلبم بگذار

تا بفهمی این دل با دیدن تو نمی تپد

میلـــرزد . . .

سلام عشقم

امروز نه میخوام از دلتنگیام بنویسم نه واست شعرای عاشقانه بنویسم

خیلی وقته که ازت خبر ندارم

اامشب میخوام بدونم عشق من چطوره، میخوام ببینم تو زندگیش غمی نباشه

دوس دارم بدونم این چند وقتی که من نبودم که اتفاقای بد واست نیوفتاده

آره تو وبلاگ درست نوشتی، تقصیر من بود که ما به هم نرسیدیم

ولی من رفتم کنار تو تو خوشبخت شی و یه ذره غم هم ته دلت نبینم

تو سختی زیاد دیدی عشقم

دلم گرفته بود رفتم اون وبلاگ چند خطی واسه بچه ها نوشتم

دست خودم نبود

ببخش اگه ناراحتت کردم

خیلی دوست دارم عشقم

مواظب عشق من باشا

نیمکت عاشقی یادت هست؟
کنار هم، نگاه در نگاه و سکوتمان چه گوش نواز بود..
بید مجنون زیر سایه اش امانمان داده بود،
برگهای رنگینش را به نشانه عشقمان بر سرمان می ریخت..
او نیز عاشق بودنمان را به رخ پاییز می کشید،
اما اکنون پاییز.. نبودنت را، جداییمان را به رخ می کشد.

یادته بعضی وقتا باهم بیت اول این شعرو میخوندیم؟ امشب من با بغض توی گلوم اینو خوندم

حال من بد نیست غم کم میخورم   ..........     کم که نه هر روز کم کم میخورم

آب می خواهم، سرابم می دهند    ..........     عشق می ورزم عذابم می دهند

خود نمیدانم کجا رفتم به خواب       ..........     از چه بیدارم نکردی آفتاب

خنجری بر قلب بیمارم زدند             ..........     بی گناهی بودم و دارم زدند

دشنه ای نامرد بر پشتم نشست     ..........     از غم نامردمی پشتم شکست

سنگ را بستند و سگ آزاد شد       ..........     یک شبه بیداد آمد ، داد شد

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام       ..........     تیشه زد بر ریشه اندیشه ام

عشق اگر اینست مرتد می شوم     ..........    خوب اگر این است من بد می‌شوم

بس کن ای دل نابسامانی بس است   ..........  کافرم دیگر مسلمانی بس است

در میان خلق سردرگم شدم           ..........     عاقبت آلوده مردم شدم

بعد ازاین با بی کسی خو می کنم   ..........     هر چه در دل داشتم رو می کنم

نیستم از مردم خنجر بدست           ..........     بت پرستم بت پرستم بت پرست

بت پرستم،بت پرستی کار ماست    ..........     چشم مستی تحفه ی بازار ماست

درد می بارد چو لب تر می کنم        ..........     طالعم شوم است باور می‌کنم

من که با دریا تلاطم کرده ام             ..........     راه دریا را چرا گم کرده ام؟؟؟

قفل غم بر درب سلولم مزن!            ..........     من خودم خوش باورم گولم مزن!

من نمی گویم که خاموشم مکن       ..........     من نمیگویم فراموشم مکن

من نمی گویم که با من یار باش       ..........      من نمی گویم مرا غم خوار باش

من نمی گویم،دگر گفتن بس است    ..........     گفتن اما هیچ نشنفتن بس است

روزگارت باد شیرین! شاد باش     ..........     دست کم یک شب تو هم فرهاد باش

آه! در شهر شما یاری نبود          ..........         قصه هایم را خریداری نبود!!!

وای! رسم شهرتان بیداد بود        ..........         شهرتان از خون ما آباد بود

از درو دیوارتان خون می چکد       ..........         خون من،فرهاد،مجنون می چکد

خسته ام از قصه های شوم تان   ..........         خسته از همدردی مسموم تان

اینهمه خنجر دل کس خون نشد   ..........         این همه لیلی،کسی مجنون نشد

آسمان خالی شد از فریادتان       ..........         بیستون در حسرت فرهادتان

کوه کندن گر نباشد پیشه ام       ..........         بویی از فرهاد دارد تیشه ام

عشق از من دورو پایم لنگ بود    ..........         قیمتش بسیار و دستم تنگ بود

گر نرفتم هر دو پایم خسته بود     ..........         تیشه گر افتاد دستم بسته بود

هیچ کس دست مرا وا کرد؟ نه!    ..........          فکر دست تنگ مارا کرد؟ نه!

هیچ کس از حال ما پرسید؟ نه!   ..........          هیچ کس اندوه مارا دید؟ نه!

هیچ کس اشکی برای ما نریخت  ..........          هر که با ما بود از ما می گریخت 

چند روزی هست حالم دیدنیست ..........          حال من از این و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین ذل میزنم          ..........            گاه بر حافظ تفأل میزنم

حافظ دیوانه فالم را گرفت            ..........           یک غزل آمد که حالم را گرفت

                              ما ز یاران چشم یاری داشتیم
                            خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

این دقیقا همون شعری که من گذاشتم تو وبلاگت. حتی رنگاشم عوض نکردم

هـنـــوز تکه ای از تو در من است

کـه گـاهـی

لعـنـتی بـد جور

دلتـنگت مـی شـود !!!

یادت باشه ...

وقتی واسه کسی همه کس شدی ...

اون کس بعد از تو خیلی بی کسه ... 

یا برای کسی همه کس نشو ....

یا اگه شدی ..

به فکر بی کسی هاش هم باش

-------------

ای که مدتهاست بامن نیستی ، 
من همانم ، که با من زیستی، 
رنجهایم را شنیدی باز هم ، 
عاقبت گفتی ، غریبه کیستی ....؟!