این روزها تنهایم!

من مانده ام و بالشم!

نم اشک رفته در جانش !

خشک نمی شود!

چشمان من هم...

...

خشک نمی شوند!!!

چرا آیا واقعا؟؟؟

بالشم سکوت کره است!

اعتراضی ندارد!

تنها نگاهم می کند!

شب ها ماه را می بوسم و می خوابم!

می گویم:ماه جاااان؟

من را میبری پیش خودت؟

آنجا....نزدیک خدا!!!

او هم لبخندی زند و می گوید:

(اندکی صبر....سحر نزدیک است)

بعد من لبهایم می چسبد به شیشه ی یخ پنجره!

می بوسمش و در آغوش بالشم 

خدا را صدا می زنم...

آنقدر که خوابم میبرد و

...

فردا روز از نو ....روزی از ....